Bugün göz bebeğim,ruh parçam, yeğenim okula başladı..
Ne ara büyüdü de okula başladı geyiği yapmayacağım.
O'nu zaten ayrı bir yazıda ayrıntılı anlatacağım..
Sabah ablam ve annem bizim kuzunun ilk gün fotolarını atınca ben hoooop maziye :)
Annemin 2 örgü çilesi tekrar hayat bulmuş..
Veliahtım olarak bizim cimcime de devam ediyor..
Allahtan Uzaylı Zekiye benzeri bir dizi yok şu an vizyonda..
Aynı travmayı O da yaşamasın :)
Ilkokul hayatım çok sancılı geçti..
Sebebi annemin öğretmen beğenmeyip sürekli sınıfımı ve okulumu değiştirmesi..
Tam bir yere alışıyorum,annem hoop beni başka okula alıyor..
Ilkokulda 5 kere sınıf değiştirdim.
Semtimizin tüm okulları denendi.
Baktık olmadı 5.sınıfı babamın sınıfında okudum..
Ay ne şanslı dediniz değil mi?
Ne şansı yahu..
Hayatımın en çetin geçen senesiydi..
Babam sırf çocuğunu ayırıyor demesinler diye suçsuz da olsam tüm cezalara beni dahil ederdi..
Baktım suçsuzken ceza alıyorum bari bende yapayım dedim..
Bu sefer oldu mu cezalar size 2.
Biri öğretmenim olduğu içinmiş,diğeri babam.
Çok zordu hayat o sene..Çok :)
Aslında anlatacağım hikaye bu değildi.
Sabah ablam bizim kuzuyu okula bıraktıktan sonra konuştuk.
"Annem nerde?" dedim.
"Okulun etrafında takılıyor"dedi.
İlkokul 4. sınıfa başlayacağım sene annem yine aldı beni başka bir okula verdi.
Okul eve yürüme mesafesinde..
Ama eski okullarıma göre çok uzak..
Çünkü koskocamannnn bir ana caddeden geçeceğim. Hemde üst geçitten..
Küçüğüm ya..
O ana cadde benim gözümde Çeşme otobanı..
Izmirliler bilir..
Inönü Caddesi :)))
Bildiğiniz çift şeritli yol aslında :)
Ilk gün annem tuttu elimden okula götürdü.
Akşamda aldı..
Yolda sürekli "etrafına bak yolları ezberle" diye tembihliyor..
Ay benim de çok umrumda sanki..
"Hııı hııı" deyip önünden geçtiğimiz dükkanlara falan bakıyorum..
O zamandan belliymiş alışveriş delisi olacağım..
2.gün annem beni okula bırakırken "Öğleden sonra ben gelmeyeceğim işim var,kendin dönersin değil mi?" dedi.
Ay tabi ki dönerdim..
Ohhh mağazaların vitrinine baka baka..
Kimse çekiştirmeden..
Öğleden sonra okuldan çıktım..
Sırtımda çantam laylaylay geze geze dönerken bir köşeye geldim.
O sokakta hiç mağaza yok..
Sağa mı dönecektim sola mı?
Hiç bakmamışım bile o sokağa..
Sanki ilk defa gelmişim gibi kalakaldım..
Önce sola yürüdüm,sonra geri döndüm.
Sonra sağa döndüm,yine geri döndüm..
Hava kararmaya başlıyor..
Göz pınarlarımın yavaş yavaş dolmaya başladığı anı şu an bile hissediyorum.
Sonra arkadan ilahi bir ses "Sağdan sağdan..."diye bağırdı. Annem :)))
Nasıl sevindiysem hemen sağa doğru yürümeye başladım..
Insan bir döner annesine sarılır değil mi? :))
Eve kadar ben önde,annem arkada yürüdük.
Bugün aynısını bizim kuzuya yapacağını biliyorum.
Gerçi kuzucuk servisle dönecek ama ilk günden bana "Korkma,yolunu şaşırdığında ben varım!" ı aşıladığı gibi ona da "Korkma,ben hep arkandayım"ı aşılayacak.
Annelerimiz iyi ki varlar..
Geçen hafta Sultan'ın doğumgününü kutladık..
Daha nice senelerimiz olsun beraber..
Ben hep bileyim ki,
Birgün yolumu şaşırırsam o beni doğru yola yönlendirecek.
Herkese mutlu bir eğitim-öğretim yılı olsun!
Ne ara büyüdü de okula başladı geyiği yapmayacağım.
O'nu zaten ayrı bir yazıda ayrıntılı anlatacağım..
Sabah ablam ve annem bizim kuzunun ilk gün fotolarını atınca ben hoooop maziye :)
Annemin 2 örgü çilesi tekrar hayat bulmuş..
Veliahtım olarak bizim cimcime de devam ediyor..
Allahtan Uzaylı Zekiye benzeri bir dizi yok şu an vizyonda..
Aynı travmayı O da yaşamasın :)
Ilkokul hayatım çok sancılı geçti..
Sebebi annemin öğretmen beğenmeyip sürekli sınıfımı ve okulumu değiştirmesi..
Tam bir yere alışıyorum,annem hoop beni başka okula alıyor..
Ilkokulda 5 kere sınıf değiştirdim.
Semtimizin tüm okulları denendi.
Baktık olmadı 5.sınıfı babamın sınıfında okudum..
Ay ne şanslı dediniz değil mi?
Ne şansı yahu..
Hayatımın en çetin geçen senesiydi..
Babam sırf çocuğunu ayırıyor demesinler diye suçsuz da olsam tüm cezalara beni dahil ederdi..
Baktım suçsuzken ceza alıyorum bari bende yapayım dedim..
Bu sefer oldu mu cezalar size 2.
Biri öğretmenim olduğu içinmiş,diğeri babam.
Çok zordu hayat o sene..Çok :)
Aslında anlatacağım hikaye bu değildi.
Sabah ablam bizim kuzuyu okula bıraktıktan sonra konuştuk.
"Annem nerde?" dedim.
"Okulun etrafında takılıyor"dedi.
İlkokul 4. sınıfa başlayacağım sene annem yine aldı beni başka bir okula verdi.
Okul eve yürüme mesafesinde..
Ama eski okullarıma göre çok uzak..
Çünkü koskocamannnn bir ana caddeden geçeceğim. Hemde üst geçitten..
Küçüğüm ya..
O ana cadde benim gözümde Çeşme otobanı..
Izmirliler bilir..
Inönü Caddesi :)))
Bildiğiniz çift şeritli yol aslında :)
Ilk gün annem tuttu elimden okula götürdü.
Akşamda aldı..
Yolda sürekli "etrafına bak yolları ezberle" diye tembihliyor..
Ay benim de çok umrumda sanki..
"Hııı hııı" deyip önünden geçtiğimiz dükkanlara falan bakıyorum..
O zamandan belliymiş alışveriş delisi olacağım..
2.gün annem beni okula bırakırken "Öğleden sonra ben gelmeyeceğim işim var,kendin dönersin değil mi?" dedi.
Ay tabi ki dönerdim..
Ohhh mağazaların vitrinine baka baka..
Kimse çekiştirmeden..
Öğleden sonra okuldan çıktım..
Sırtımda çantam laylaylay geze geze dönerken bir köşeye geldim.
O sokakta hiç mağaza yok..
Sağa mı dönecektim sola mı?
Hiç bakmamışım bile o sokağa..
Sanki ilk defa gelmişim gibi kalakaldım..
Önce sola yürüdüm,sonra geri döndüm.
Sonra sağa döndüm,yine geri döndüm..
Hava kararmaya başlıyor..
Göz pınarlarımın yavaş yavaş dolmaya başladığı anı şu an bile hissediyorum.
Sonra arkadan ilahi bir ses "Sağdan sağdan..."diye bağırdı. Annem :)))
Nasıl sevindiysem hemen sağa doğru yürümeye başladım..
Insan bir döner annesine sarılır değil mi? :))
Eve kadar ben önde,annem arkada yürüdük.
Bugün aynısını bizim kuzuya yapacağını biliyorum.
Gerçi kuzucuk servisle dönecek ama ilk günden bana "Korkma,yolunu şaşırdığında ben varım!" ı aşıladığı gibi ona da "Korkma,ben hep arkandayım"ı aşılayacak.
Annelerimiz iyi ki varlar..
Geçen hafta Sultan'ın doğumgününü kutladık..
Daha nice senelerimiz olsun beraber..
Ben hep bileyim ki,
Birgün yolumu şaşırırsam o beni doğru yola yönlendirecek.
Herkese mutlu bir eğitim-öğretim yılı olsun!
